etmiş bir milletin bugünkü nesli, asırlardır medar-ı iftihar tanıdığı ecdadının İslâmî hizmet ve şevkini yine gösterecek. Yine insanlığa olgun, münevver ve ebede namzed nümuneyi izhar edebilmesi ve bu suretle, yaratılmasının hikmet ve gayesini bütün âlem müvacehesinde gösterebilmesi için, Kur’ana ve Kur’anın ölmez ve sönmez hakikatlarına sarılacak. Risale-i Nur’u da o manevî güneşin bir şuaı ve hakikatlarının müdellel izahı gördüğünden ona sahib çıkacak, okuyup neşredecek. İnsanlığa son defa en büyük iyiliği îfa edecek. Kim bilir belki de müsbet İslâmî medeniyet, Kur’anın nuruna yapışan fedakâr milletin hizmet ve gayretinden doğacak.

Son sözüm: (Hasbünallahü ve ni’mel vekil) olarak adalet-i hakikiyenin zuhuruna ümidimin kuvvetli olduğunu arzederim.

Tahirî Mutlu

İlkÖnceki(207)